[اِ نُ جُرْ رو] (اِخ) ابوعبدالله محمد بن محمد بن داود صنهاجی (672-723 ه .ق .). عالم نحوی و گویند در فقه و ریاضی نیز تبحر داشته و قرآن و تجوید را در فاس تدریس میکرده. تولد و وفات او در شهر فاس. در قاهره نزد ابوحیان علم نحو فراگرفته. کتاب اجرومیهء او در نحو بعلت ایجاز و اختصار در تمام ممالک عربی متداول است و متعلمین نحو آنرا از بر کنند و شرحهای بسیار بر آن نوشته شده است. آجروم گویند لغت بربری به معنی صوفی فقیر است و لقب داود جد او بوده است.(1)